અજાણ્યા શહેરમાં Bank ATM કેવી રીતે શોધવું

તમારી હાઈ-ફાઈ બનેલી લાઈફ-સ્ટાઈલમાં Bank ATM (Automatic Teller Machine) નો ઉપયોગ કરવો એ બહુ નાની અને સામાન્ય વાત બની ગઈ છે. તમે તમારા એરીયામાં રહેલા દરેક ATM થી તો વાકેફ હશો જ, પરંતુ ક્યારેક એવુ પણ બનતું હશે કે જ્યારે તમારે ઓફીસ કામકાજ કે અન્ય પ્રસંગે બહારગામ અથવા તો કોઈ અજાણ્યા શહેરમાં ગયા હો અને તમને Bank ATM ની જરૂર પડે તો તમારે ત્યારે બધાને પૂંછવું પડતુ હોય છે કે ભાઈ અહિયા નજીકમાં ATM ક્યાં છે. પણ હવેથી આપને કોઈને પૂચવાની જરૂર નહી પડે, બસ આ વેબસાઈટ પર પહોંચી જાવ અને તમારા શહેરની માહીતી તેમાં ભરો. એટલે એ શહેરના તમામ ATM ની માહીતી તેમાં હાજર. આ વેબસાઈટ પર દુનિયાના દરેક દેશના લાખો/કરોડો એટીએમની જાણકારી મુકવામાં આવેલ છે અને તે પણ અલગ-અલગ ભાષાઓમાં.

તો ચાલો જીતુભાઈ એ બતાવેલ આ વેબસાઈટ જોઈએ હવેથી તમારે જે શહેરમાં જવાનુ હોય ત્યાંના દરેક એરીયામાં રહેલા ATM ની માહીતી અગાઉથી મેળવી લો.

Visit our english blog : jeshal.com

નવુ શીરનામુ

મિત્રો..માફ કરશો આ બ્લોગનો અંત આણી રહ્યો છુ

હવે પછી આપણી મુલાકાત મારા નવા બ્લોગ પર થશે..જે એક વેબસાઈટ સ્વરુપે હશે, અત્યારે નવા બ્લોગ પર મહેનત કરી રહ્યો છુ.. ટુંક સમયમાં જ રજુ કરી દઈશ.. ને તમો ને કાંઈ નવીન આપતો રહિશ.

નવુ શીરનામુ ટુંક સમયમાં જ આપને આપીશ..

હું દરિયો બનું ને

હું દરિયો બનું ને.......

હું દરિયો બનું ને. તું મારો કિનારો !
હું પ્રિયતમ તારોને તું મારો સહારો .

ન માપ મુજ પ્રેમ અભિવ્યક્તિઓ,
ભરતી-ઓટની પટ્ટી થી !
ફકત તારે કાજે પકવું મોતીને હું ઉરમાં .

શણગારું તુજને શંખ-છીંપલાંના હારથી ,
પણ માનવીજન્ય કચરો દેખી તુજ પર ,
થાતું દુ:ખ આ હૈયાને !

મારી સ્નેહદ્રષ્ટિ સદાય તુજ પર ને,
તુજ અમીદ્રષ્ટિ મુજ પર .
આમ પલળિ આપણે એકમેકના પ્રેમમાં !

જગમાં આપણે એવા અભાગિયા પ્રેમી ,
પળ માટે સાથે ને પળમાં જ વિખૂટા,
તોય હંમેશ એકબિજાની સાથે !

મુજને તમન્ના એટલી જ કે
હું દરિયો બનું ને. તું મારો કિનારો !
હું પ્રિયતમ તારોને તું મારો સહારો .

- વૈભવ પંડ્યા

મારા ઘરે આવેલ એક નાનકડો રાજકુમાર

બંધ પડેલ બંગલાનાં - જર્જરિત બાગનો -

( દસ વર્ષો પહેલાં છોડેલા ( હકીકતે તરછોડાયેલા) બંધ પડેલા બંગલા 'યશોધર' ના બાગનો પરિચય, જ્યાં મેં મારું બાળપણ સંતાડેલું છે )

કાટ ખાઇ ગયેલો મેઇન ગેટ ખોલતાં જ પહેલી નજર,
બાજુમાં વાવેલી 'મોગન વેલ'ના મુળિયાએ તોડેલી દિવાલ ઉપર પડી,
'ગૅટ' ના બે 'પીલર્સ'માં મુકેલા 'ભુંગળા'માંથી..
ખિસકોલીના બચ્ચાંનો અવાજ આવતો હતો,
ત્યાં જ કૂદી પેલી 'પેંધી' પડેલી બિલાડી ... અને એ અવાજ શાંત થઇ ગયો...

પગ-લૂછણિયાંની કિનારો તોડવામાં ઘણાં બધાનો હાથ હતો એ હું જાણતો હતો,
ખાસ તો ખિસકોલી, કૂતરાં અને ચકલીઓ...

બહુ ધીરજથી મેં અને રાહુલે નાંખેલી ત્રિકોણાકાર ક્યારાની ઇંટો ,
હવે સીધી લાઇનમાં નથી રહી, મોટા ભાગની ઉખડી ગઇ છે...

કમ્પાઉંડમાં પડી રહેતાં મારાં 'લ્યુના'ના મિરરના ડાઘની પાછળનું રહસ્ય...?
હા... સવારનાં પો'રમાં આવતી પેલી રાખોડી કાબરો જ'સ્તો !

લીમડાનાં થડમાંથી બહાર આવતું ગુંદર મેં કેટલાંય વર્ષોથી ભેગું નથી કર્યું
અને બે લીમડા વચ્ચે બાંધેલા કપડાનાં તારને પણ
પેલા 'પોપટિયા' પાનાં વડે 'ટાઇટ' કરવાનાં હજુ બાકી છે !

અને જો'તો રાહુલ, બેનનાં ઘરેથી લાવેલા પેલાં ગલબા, 'પીળી પટ્ટી', કેક્ટસ અને કેના
હજી'ય એવા ને એવા જ તરસ્યા છે...
'કેના' ની પાછળ લપાઇને ઝોકા મારતાં પેલા ધોળિયા કૂતરાએ કરેલો ખાડો
હજીય પૂરાયો નથી..

'પીળી કરેણ' ઉપરથી ટપ દઇને પડતું , 'દૂધ' પાડતું 'ટીડોળું'
આજે પણ મારા પગ નીચે ચગદાયું ...
ક્યારેક એનો ઢગલો કરીને, લીમડાની ડાળીમાંથી બનાવેલા 'ગિલોલ'થી,
ઉનાળાના વેકેશનમાં બપોરે, છુપાઇને લોકોને મારવામાં 'ટાઇમ પાસ' થતો'તો .. હે..ને?

કોટે-કોટે જતી પાણીની પાઇપો ઉપર, કાટ ના લાગે એ માટે,
જાતે લગાડેલ લાલ કલર હજી ગયો નથી,
પણ.. પાઇપનાં નળ કોઇ ચોરી ગયું છે !

'કરપાયેલી' ટોટી હજી ઓરડીનાં ભંગારમાં પડી છે..
એની બાજુમાં જ માળી પાસે ખાસ મંગાવેલ છાણીયા ખાતરનો
ફાટી ગયેલો કોથળો પડ્યો છે...

આપણો વાવેલો 'દેશી' મોગરો હવે રહ્યો નથી.. હા..
'જુઇ' ના મૂળિયાં ઉધઇ સામે હજુ પણ ઝઝૂમી રહ્યા છે !

પેંડ્યુલા પણ હવે સપોર્ટ વિના ઉભા રહેતાં થઇ ગયા છે,
તેના થડને અડવાં જતાં, લાલ કીડીઓની ધાર મને વળગી પડી,
ક્યારેક એની ડાળીઓમાં, બુલબુલે મૂકેલા ઇંડા અને બચ્ચાને
કલાકો સુધી જોતાં'તા ! અને..હા કાગડા, બિલાડી ઉપર ખાસ નજર રાખતા'તા..

'પરદા વેલ' થોડાક દિવસો પહેલા કપાવી નાખી ..પપ્પાનું માનવું હતું'કે...
એ 'ખાલી' જંગલી ઝાડી હતી અને મચ્છર પણ બહું થતા હતાં..
મારું માંનવુ છે કે , એ 'યશોધર'ના વરંડાની શોભા હતી અને...
મારા ફેવરીટ 'બ્લુ બર્ડ'નું ઘર હતું ... !

પાછળની ચોકડીમાં લીલ બાઝી ગઇ છે અને પપ્પાની ના પડવા છતાં,
તેની બાજુમાં જ મેં વાવેલા ચંપાનું ઝાડ મોટું થઇ ગયું છે'ને એના મૂળિયાએ,
બિચારી ગટર ફરતે ભીંસ લઇ લીધી છે...

એના ઉપર આવેલા ફૂલો ને અડવા ગયો' પણ............
એક 'જંગલી કરોળિયા' એ બાંધેલા જાળામાં મારો હાથ લપેટાઇ ગયો ..
ત્યારે જ સૂકાયેલા પાંદડામાં, એક કાચિંડો ઝડપથી દોડી ગયો ...

હજી'તો ઘણં બધું શોધવાનું બાકી છે ,
પેલી મધુમાલતીના ક્યારાની નીચે સંતાડેલો કાચના ટુકડાનો ખજાનો,
ક્યારામાં જ ઘરઘત્તા રમતાં બનાવેલ હોજની સિમેંટની પાઇપો,
ચોમાસામાં ખોવાઇ ગયેલી મારી દૂધિયા લખોટીઓ,
ચોકડીની ઇંટો નીચે છૂપાયેલા અને મને હંમેશા ડરાવતાં
'ઝેરી' કાનખજૂરા, ચીકણી માટીમાંથી ઉભરાતાં અળસિયા.. બધું'જ...

અને હજી'તો મારે આખા દિવસમાં મોરે પાડેલા બધાં પીંછા
કંપાઉંડમાંથી ભેગા કરવાના છે ....

સાંજ પડવા આવી ... અનાયાસે .. મારા પગ પાણી છાંટવાની ટોટી
અને ચોકડી તરફ ઉપડ્યા..
અચાનક ભાન થયું , ન'તો ત્યાં નળ હતો, ના પાણી હતું !

માંડ મહેનતે એક વખત બાંધેલી, પાણીના વ્હેણ માટેની 'કોરી' પાળમાંથી,
એક સામટાં ફૂટી નીકળેલા જંગલી ઘાસ અને હા.. પેલા કપડા ઉપર
ચોંટી જાય'ને તે 'કૂતરા'ઓ...... બધા મારા ઉપર ખડખડાટ હસવા લાગ્યાં..... !

હું.. વરંડા ઉપર, 'મોટા અક્ષરે' લખેલ 'યશોધર' ને તાંકી રહ્યો ...
ડૂબતાં સૂરજમાં અક્ષરોનો રંગ ધીમે ધીમે 'પીળિયો' .. 'ફિક્કો' ..
અને સાથે જ હું પણ અશક્ત બનતો જતો હતો.......

---------------------------------------------------
- મેહુલ

ઉર્મિ-સાગર

તરકશ પર રજુ થયેલ ઉર્મિ-સાગરની એક રચનાનું હિંદી રુપાંતર
--------------------------------------------

मैं तो न मांगु कुछ भी तुमसे,
तुम ही दो, यदि हो अंतः करण!

इस नश्वर भावना का क्या करूं?
दो मुझे ये शाश्वत चरण!

सजीव कुछ भी अब इच्छित नहीं,
बस दो मुझे, अब एक अवतरण!

गणित में समझुं पक्का तुम्हें,
झुठला दो अब यह समीकरण,

दो अगर, तुम एक हुंडी लिखकर,
तो करुं मैं भी जग का अनुकरण!

आ अब एक मनुष्य बनकर,
तो करुं मैं भी अनुशरण!

हाथ बढाकर भी क्या करुं मैं?
कब देते हो तुम अकारण?!

देना ही हो तुम्हें अगर कुछ,
तो दे दो, बस एक ऊर्मि-झरण!

तुम ही दो, यदि हो अंतः करण!
मैं तो न मांगु- कारण-अकारण!

----

‘શૂન્ય’ પાલનપુરી

મોત કેરા નામથી ગભરાઉં એવો હું નથી,
બીકથી વહેવાર ચૂકી જાઉં એવો હું નથી;
જાન દીધો છે ખુદાએ ચાર દિ’ માટે ઉધાર,
એને પાછો સોંપતાં અચકાઉં એવો હું નથી.

શું કુબેરો ? શું સિકંદર ? ગર્વ સૌનો તૂટશે,
હો ગમે તેવો ખજાનો બે જ દિનમાં ખૂટશે;
કાળની કરડી નજરથી કોઈ બચવાનું નથી,
આજ તો ફૂટી છે પ્યાલી, કાલ કૂંજો ફૂટશે.

હર પ્રભાતે ચેતવે છે કૂકડાઓની પુકાર,
જો ઉષાના દર્પણે તારા જીવન કેરો ચિતાર;
જાગ ઓ નાદાન, વીતી રાત આખી ઊંઘમાં,
આયખું એમ જ ઘટી જાશે કદી કીધો વિચાર ?

-ઉમર ખય્યામ (અનુવાદ: ‘શૂન્ય’ પાલનપુરી)

પ્રેમ એટલે કે......

પ્રેમ એટલે કે,
સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો.
સ્વપ્નમાં પળાય એવો કાયદો

પ્રેમ એટલે કે,
તારા ગાલોના ખાડામાં ડૂબી જતા મારા ચોર્યાસી લાખ વહાણૉનો કાફલો
ક્યારે નહીં માણી હો,
એવી કોઈ મોસમનો કલરવ યાદ આવે, એ પ્રેમ છે.
દાઢી કરતા જો લોહી નીકળે ને ત્યાંજ કોઈ પાલવ યાદ આવે, એ પ્રેમ છે.

પ્રેમ એટલે કે,
સાવ ઘરનો જ એક ઓરડોને તોય આખા ઘરથી અલાયદો,
કાજળ આંજીને તને જોઉં તો તું લાગે,
એક છોકરીને તે શ્યામવર્ણી
વાદળ આંજીને જોતાં એવું લાગ્યું કે, મને મૂકીને આકાશને તું પરણી
પ્રેમમાં તો ઝાકલ આંજીને તને જોવાની હોય અને ફૂલોમાં ભરવાનો હોય
છે મુશાયરો

પ્રેમ એટલે કે...

જયશ્રી ક્રુષ્ણ

ભગવાન શ્રી ક્રુષ્ણ હંમેશથી જ સાહિત્યકારોના લાડીલા રહ્યાં છે. ગુજરાતી સહિત્યમાં ભાગ્યે જ એવો કોઇ સાહિત્યપ્રકાર હશે, જેમાં ક્રુષ્ણને સ્થાન ન મળ્યુ હોય. ક્રુષ્ણ પ્રત્યેનો પ્રેમ સાહિત્યકારોએ અલગ-અલગ રીતે વ્યક્ત થયો છે. ક્યારેક તેઓ ગોપી બન્યા તો ક્યારેક રાધા. ક્યારેક ભક્ત બન્યા તો ક્યારેક પ્રેમિકા. અરે કાલિયા નાગની નાગણ બનીને પણ તેઓએ "જળકમળ" જેવી અમર ક્રુતિ આપણને આપી છે. તો એ જ અમર ક્રુતિ સાથે આ વિષયની શરૂઆત આજ જન્માષ્ટમીના રોજ કરું છુ.

મારી પ્રિય એવી અન્ય બે રચનાઓ પણ આપને અર્પણ કરું છુ. પ્રથમ રચનામાં ક્રુષ્ણ-સુદામા મિલનનું ઉત્ક્રુષ્ટ પ્રસંગચિત્ર વર્ણવેલુ છે, જ્યારે બીજી રચનામાં ક્રુષ્ણના વિરહમાં થતી લાગણી અને તેની અસર વાંસળીના સૂર, ગોપી તથા પ્રક્રુતિ પર કેવી થાય છે તેનું સુંદર વર્ણન છે. બંને રચનાઓમાં વ્યક્ત થતાં ભાવ, લાગણી તથા શબ્દોની સુંદરતા પર વિશેષ ધ્યાન આપવા વિનંતી છે. આપ સર્વની પ્રિય રચનાઓ, પ્રતિભાવો તથા સલાહ-સૂચન આવકાર્ય છે.

http://rapidshare.de/files/29664373/Jay_Shree_Krushna.rar.html

અપેક્ષિત પ્રેમ

પ્રિયતમ મારા…!!
હું નથી રાધા કે નથી મીરાં!
હા, એમનો અંશ જરૂર છું હું,
પણ સાચું કહું, રાધા કે મીરાં નથી હું!
તમે જ મારા શ્યામ છો, કબૂલ!
મને પણ અનહદ પ્રેમ છે, એય કબૂલ!
હું ચાહું છું તમને અંતરનાં ઉંડાણથી, બધુંયે કબૂલ!
પરંતુ મારો પ્રેમ નિરપેક્ષ નથી…
હું ભૂલું છું મારા સમગ્ર અસ્તિત્વને તમારી અંદર,
પરંતુ મને હજી એ યાદ છે…
હું ઓગળું છું હર ક્ષણ તમારામાં જ,
પણ મને એની ખબર છે…
નથી મારો કોઇ અંકુશ મુજ હૈયે,
એ વિવશતાનીયે મને જાણ છે …

હું રહી આ યુગની પ્રેમિકા!
મારી પાસે નિરપેક્ષ પ્રેમની અપેક્ષા કાં રાખો, પ્રિતમ?!
હા, મને અપેક્ષા છે, ઘણી ઘણી અપેક્ષા…

રાધાની જેમ હું રિસાઉં કદી, તો શ્યામની જેમ મનાવો મને…
એવી અપેક્ષા છે મને…
મીરાંનાં ઝાંઝર મુજ હૈયે રણકે છે,
એ જો સાંભળો તમે તો રેલાવો તવ ઉરેથી સૂર ક્યારેક…
એવી અપેક્ષા છે મને…
તમારા પ્રેમનો ટહુકો કરે છે મારો મન-મોરલો,
તો તમેય ક્વચિત પાડો એનો પડઘો…
એવી અપેક્ષા છે મને…
લાગણીનું ઝરણું હજી વહે છે કે સૂકાય છે? ક્યારેક તો જણાવો મને?!
એવી અપેક્ષા છે મને…
મુજ હ્રદયના હર તાલ પર તવ સ્મરણનું મૃદંગ વાગે છે…
ને તમારા હ્રદયના એકાદ તાલેય શું મારું સ્મરણ જાગે છે?
જણાવો એય ક્યારેક મને…
એવી અપેક્ષા છે મને…
દિવસ-રાત જતાં નથી તમે મારા વિચારોથી ક્યાંય કદી આગળ…
ને, હું આવું છું ખરી તમારા વિચારોમાં કદી એકાદ પળ?
જાણવું છે એય બધું મારે…
એવી અપેક્ષા છે મને…

પ્રિયતમ, જુઓને… કેટલીયે અપેક્ષા છે મને…!!!
એટલે જ તો કહું છું હું,
કે મારો પ્રેમ અપેક્ષિત છે, નિરપેક્ષ નહીં…!!!!
અને મને ખબર છે…
તમને પણ છે અપેક્ષા,
કે હું સદા નિરપેક્ષ રહું!!!!!

* * *
ઊર્મિસાગર
*

આંધળી માનો કાગળ - ઇન્દુલાલ ગાંધી.

અમૃત ભરેલું અંતર જેનું, સાગર જેવડું સત્
પૂનમચંદના પાનિયા આગળ ડોશી લખાવતી ખત,
ગગો એનો મુંબઇ ગામે ;
ગીગુભાઇ નાગજી નામે.

લખ્ય કે માડી ! પાંચ વરસમાં પ્હોંચી નથી એક પાઇ
કાગળની એક ચબરખી પણ, મને મળી નથી ભાઇ !
સમાચાર સાંભળી તારા ;
રોવું મારે કેટલા દા’ડા ?

ભાણાનો ભાણિયો લખે છે કે, ગગુ રોજ મને ભેળો થાય
દન આખો જાય દા’ડિયું ખેંચવા રાતે હોટલમાં ખાય,
નિત નવાં લૂગડાં પે’રે
પાણી જેમ પઇસા વેરે.

હોટલનું ઝાઝું ખાઇશ મા, રાખજે ખરચીખૂટનું માપ
દવાદારૂના દોકડા આપણે કાઢશું ક્યાંથી બાપ !
કાયા તારી રાખજે રૂડી ;
ગરીબની ઇ જ છે મૂડી.

ખોરડું વેચ્યું ને ખેતર વેચ્યું, કૂબામાં કર્યો છે વાસ
જારનો રોટલો જડે નહિ તે દી પીઉં છું એકલી છાશ,
તારે પકવાનનું ભાણું
મારે નિત જારનું ખાણું.

દેખતી તે દી દળણાં, પાણી કરતી ઠામેઠામ
આંખ વિનાનાં આંધળાંને હવે કોઇ ન આપે કામ,
તારે ગામ વીજળીદીવા,
મારે આંહીં અંધારાં પીવાં.

લિખિતંગ તારી આંધળી માના વાંચજે ઝાઝા જુહાર
એકે રહ્યું નથી અંગનું ઢાંકણ, ખૂટી છે કોઠીએ જાર.
હવે નથી જીવવા આરો,
આવ્યો ભીખ માગવા વારો.

લાકડું - અવિનાશ વ્યાસ.

આ આદિ અંતની સંતાકૂકડીમાં હું જેની સાથે આથડું
આજ મારા શબદનો શણગાર થાતું લાકડું.

માને ખોળે પડી આંખ ઊઘડી આંખો સામે જ ખડું,
પ્રથમ પગથિયે જાત ઝુલાવે ઘોડિયું તે લાકડું.

બાળપણામાં ભૂખનાં દુઃખે રડતું મનનું માકડું,
ત્યારે ધાવણીના રૂપમાં માડી મુખમાં મૂકે લાકડું.

પા પા પગલી ભરતાં ભરતાં ઘડી ચાલું ને ઘડી પડું,
કેમ ચાલવું જગમાં શીખવે ખેલણગાડી લાકડું.

કંકુ શ્રીફળ માણેકસ્તંભ માંડવો ચતુરપંખનું પાંદડું,
કહેશો ક્યારે કોની સાથે નથી સંકળાયું લાકડું.

ઓશિયાળા એંશી વરસે જ્યારે અંગ બને છે વાંકડું
ઘડપણનો સથવારો હાથે લાકડી એ લાકડું.

સંગ સૂનારી નારી અહીં રહી રડતી કેવળ રાંકડું,
સંગ સૂતું ચિતાની સાથે ભવભવનો સાથી લાકડું.

અરુણોદય - ન્હાનાલાલ.

ઊગે છે પ્રભાત આજ ધીમે ધીમે ;
ઊગે છે ઊષાનું રાજ ધીમે ધીમે ;
ઊગે છે પ્રભાત આજ ધીમે ધીમે…..

રજનીની ચૂંદડીના
છેડાના હીરલા શા,
ડૂબે છે તારલા આજ ધીમે ધીમે ;
ઊગે છે પ્રભાત આજ ધીમે ધીમે…..

પરમ પ્રકાશ ખીલે,
અરુણનાં અંગ ઝીલે ;
જાગે પ્રભુ વિશ્વમાં આજ ધીમે ધીમે…..
જાગે પ્રભુ જીવમાં આજ ધીમે ધીમે ;
ઊગે છે પ્રભાત આજ ધીમે ધીમે…..

તો ઇન્સાન નીકળ્યા!

ના હિન્દુ નીકળ્યાં ન મુસલમાન નીકળ્યા,
કબરો ઉઘાડી જોયું તો ઇન્સાન નીકળ્યા.

સહેલાઇથી ન પ્રેમના અરમાન નીકળ્યા,
જો નીકળ્યા તો સાથે લઇ જાન નીકળ્યા.

તારો ખુદા કે નીવડ્યા બિન્દુ મોતીઓ,
મારા કરમ કે આંસુઓ તોફાન નીકળ્યા.

એ રંગ જેને જીવ સમા સાચવ્યા હતા,
એ રંગ એક રાતના મ્હેમાન નીકળ્યા.

મનમેળ કાજ આમ તો કીધા હતા કરાર,
કિન્તુ કરાર કલેશનાં મેદાન નીકળ્યા.

કરતા હતા પહાડનો દાવો પલાશ પણ,
આવી જો પાનખર તો ખર્યા પાન નીકળ્યાં.

હું મારા શ્વાસ જેમને સમજી રહ્યો હતો,
‘ઘાયલ’ એ શ્વાસ મોતનાં ફરમાન નીકળ્યાં.

- અમૃત ઘાયલ